ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ » ΜΕΘΟΔΟΙ » Θεραπευτικές Μέθοδοι » Θεραπευτική Ιππασία



Oλιστική θεραπευτική προσέγγιση με τη χρήση του αλόγου

ΙΣΤΟΡΙΑ
Η αξία της έφιππης άσκησης και ιππασίας στο ύπαιθρο, για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν γνωστή από τον 5ο π.Χ. αιώνα, όπου ο Ξενοφών στο λόγο του «Περί Ιππικής» αναφέρει για τα ανωτέρω. Το 1952 η Δανή Liz Hartel, η οποία υπήρξε θύμα πολιομυελίτιδας από το 1940, με μερική παράλυση και στα δύο κάτω άκρα, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο ιππευτικής ικανότητας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, εμπνέοντας έτσι τους πρωτοπόρους της θεραπευτικής ιππασίας να οργανώσουν προγράμματα για άτομα με ειδικές ανάγκες. Έτσι, από τις αρχές της δεκαετίας του ‘50, οι φυσικοθεραπευτές άρχισαν να ερευνούν και να χρησιμοποιούν πιο συστηματικά την ρυθμική κίνηση, που βιώνει κανείς πάνω στην πλάτη ενός αλόγου. Το 1969 ο Α. Kroger, δάσκαλος ειδικής αγωγής, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Εκπαιδεύοντας με Άλογα», θέτοντας μια νέα ειδική-θεραπευτική θεώρηση για παιδιά με διαταραχές στην συμπεριφορά, ασκήσιμα και εκπαιδεύσιμα, όπως παιδιά και εφήβους με ψυχικές διαταραχές. Διαπίστωσε ότι με την βοήθεια του αλόγου, μπόρεσε να φέρει θετική επιρροή στην διαταραγμένη συμπεριφορά αυτών των ατόμων και να βοηθήσει στην ψυχοκινητική τους ανάπτυξη. O Α. Kroger είναι και ο πατέρας του όρου «Θεραπευτική-Εκπαιδευτική Ιππασία». Στην Ελλάδα, το πρόγραμμα θεραπευτικής ιππασίας ξεκίνησε το 1983 με πρωτοβουλία της Aideen Lewis μαζί με μια ομάδα παιδιών της Εταιρίας Προστασίας Σπαστικών στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης. Το 1992 συγκροτήθηκε ο Σ.Θ.Ι.Ε. (Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας).
ΟΡΙΣΜΟΣ: ολιστική θεραπευτική προσέγγιση με την χρήση του αλόγου.
ΤΡΟΠΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ
Όποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά ένα άλογο που προχωρεί, και πολύ περισσότερο, όποιος κάθεται επάνω, θα διαπιστώσει, ότι η ράχη του αλόγου πραγματοποιεί εντελώς συγκεκριμένες κινήσεις:
•    υψηλά και χαμηλά, δηλαδή κατακόρυφα και κάθετα,
•    οριζοντίως, με την έννοια μιας εναλλασσόμενης επιταχύνσεως και επιβραδύνσεως σε κάθε βήμα του αλόγου,
•    ταλαντώσεις προς τα αριστερά και δεξιά καθώς τα καπούλια σε κάθε βήμα χαμηλώνουν ελαφρά προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Έτσι δημιουργείται μια κάπως “καμπυλωτή” κίνηση του κορμού του αλόγου.
Σε ένα άλογο μεσαίου μεγέθους αυτές οι τρισδιάστατες ταλαντώσεις της ράχης γίνονται περίπου 90-110 φορές το λεπτό.
ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ
Αυτά κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: σωματικά, νοητικά-αισθητηριακά, και ψυχολογικά.

 

  • Στα σωματικά περιλαμβάνονται: Aύξηση της συμμετρίας. Βελτίωση της ισορροπίας, της στάσης και ελέγχου του κεφαλιού. Μείωση της σπαστικότητας. Αύξηση του εύρους της κίνησης. Βελτίωση του συντονισμού και της κινητικότητας.
  • Στα νοητικά-αισθητηριακά έχουμε: Αύξηση της προσοχής. Αύξηση της οπτικοκινητικής ικανότητας. Βελτίωση της αντίληψης του σώματος. Αύξηση της ικανότητας προσανατολισμού.
  • Στα ψυχολογικά οφέλη κατατάσσονται: Βελτίωση της δραστηριοποίησης. Εγρήγορση. Βελτίωση της κοινωνικοποίησης. Βελτίωση της αυτοπεποίθησης.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ
Νευρολογικές καταστάσεις

 

 

  • Εγκεφαλική παράλυση
  • Μυϊκή δυστροφία
  • Βλάβες νωτιαίου μυελού
  • Σκλήρυνση κατά πλάκας
  • Εγκεφαλικό επεισόδιο
  • Επιληψία (υπό προϋποθέσεις)
  • Κακώσεις της κεφαλής
  • Τύφλωση
  • Κώφωση

Ορθοπεδικές καταστάσεις

 

 

  • Αρθρίτιδα
  • Απουσία ή παραμόρφωση άκρων
  • Πολιομυελίτιδα

Ψυχοκινητικές καταστάσεις

 

 

  • Μαθησιακές δυσκολίες
  • Ανικανότητα μάθησης
  • Σύνδρομο «Ντάουν»
  • Αυτισμός
  • Προβλήματα συμπεριφοράς


ΤΟΜΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ
- Θεραπευτική-Εκπαιδευτική ιππασία: αφορά άτομα με ψυχοκινητικές διαταραχές.
- Ιπποθεραπεία: είναι η εφαρμογή εξειδικευμένων προγραμμάτων φυσικοθεραπείας πάνω στο άλογο.
- Γυμνιππευτική: γυμναστικές ασκήσεις πάνω στο άλογο.
- Σπορ για αναπήρους: αφορά την προετοιμασία αναπήρων ως αθλητές ιππευτικών αγώνων για άτομα με ειδικές ανάγκες.